ایران
فیلسوف دورم پر شده است. هر کدام نظریه‌دهنده٬ منتقد سیاسی حرفه‌ای٬ مشاور حرفه‌ای و علامه‌ی دهرند. هر کدام سی چهل خطی از یکی از مشکلات جامعه می‌توانند بنویسند؛ نقد کنند٬ تحلیل کنند٬ ریشه‌یابی کنند و در پایان راه حلی فیلسوف‌افکن ارائه دهند که به عمرتان ندیده‌اید.
اما جالب است این فیلسوفان هنوز هم وقتی نظری مخالف می‌شنوند٬ به مشکلی برمی‌خورند٬ فریاد و توحش را ترجیح می‌دهند!
سگ تو روح جامعه!
دیروز یک مستند انگلیسی می‌دیدم٬ طرف بلکل منکر وجود نژادی به نام " آریایی " شد!
فیلم روبوکاپ را دانلود کردم دیدم٬ اول فیلم ما را افرادی معرفی می‌کنند که با صلح مشکل داریم!
فیلم سیصد که حتی اعصاب دانلود کردنش را هم نداشتم!
کمی که بگذرد٬ از ما جز نامی چیزی باقی نخواهد ماند٬ آن نام هم در تاریخ است و احتمالا ما را با مغولان مقایسه می‌کنند! خوشا به حالمان. خوشا به حال نوادگانمان.
تا کی می‌خواهیم صبر کنیم و ببینیم؟ کسی چرا نیست که بگوید ای بنی بشر٬ من با تو‌ام بیا ایران زنده کنیم؟ حالم به هم می‌خورد کم‌کم. روشن‌فکرهای زیاد و ایران روز به روز بدتر از دیروز.
کی شروع می‌کنیم از خودمان؟ نه از دیگران.
کی می‌رسد یکی بیاید یکی دستم را بگیرد٬ بگوید بیا برای تاریخ‌مان هویت‌مان مبارزه کنیم؟
شماها با فرهنگ٬ روشن‌فکر٬ آینده‌نگر. من عامی٬ بی‌مغز و وحشی. خواهش کاری کنید.
نسبم شاید به زنی فاحشه در شهر بخارا برسد...