سرای نامرسوم

 

پونزده اردیبهشت نود و سه یه جایی

ساخته شد یه سرای ناچیز

 

قرار بود امروز چیزی بسازم٬ که خب ساختم ولی هنوز حس نمی‌کنم که وقتش باشه که دیده بشه. این‌که چرا می‌گم وقتی نمی‌خوام نشونش بدم به خاطر نیست که می‌خوام زجر کش کنم کسی رو٬ به خاطر این بود که گفتم امروز ساخته می‌شه. در جشن نیمه بهار٬ و امروز همون روزه.

 

حالا٬ می‌خوام به کارام سر و سامون بدم. خیلی چیزا هست که هست٬ ولی نامرتب و به هم ریخته٬ شاید کمیت رو فدای کیفیت کردم...

 

امیدوارم هر کس بتونه به چیزی که می‌خواد برسه. و وقتی رسید٬ همون حسی رو داشته باشه که قبل از رسیدن بهش داشت.

 

د ِ اند.